Er zijn heel erg veel verschillende soorten katten en hondenrassen. Toch beginnen de dieren aardig veel op elkaar te lijken, zo blijkt uit onderzoek.
Zo hebben een Perzische kat en een mopshond veel meer met elkaar gemeen. De dieren vertonen namelijk veel opvallende overeenkomsten in de schedels. Volgens Abby Grace Drake, evolutiebioloog, zijn er 1810 schedels onderzocht. Deze schedels zijn van gedomesticeerde honden, gedomesticeerde katten en wilde honden of katten soorten.
Evolutie kan twee kanten op
Divergentie is een veelvoorkomend proces in de evolutiebiologie. Dit houdt in dat bijvoorbeeld twee dieren met dezelfde voorouder, meer van elkaar gaan verschillen. Denk bijvoorbeeld aan verschillende katachtigen. De dieren passen zich aan naar de omstandigheden waarin zij leven.
Dan bestaat er ook convergentie. Dit proces houdt in dat twee soorten die niets met elkaar gemeen hebben, meer op elkaar gaan lijken. De twee soorten, zoals honden en katten, leren dan vergelijkbare eigenschappen en kunnen zich fysiek ook anders ontwikkelen.
Gefokte dieren met platte neuzen, zoals mopshonden en Perzische katten, hebben nu dus vergelijkbare schedelstructuren.
Onderzocht met 3D-scans van schedels
Drake heeft onderzocht in welke mate domesticatie schedelstructuur heeft veranderd. De wetenschappers hebben 3D-scans van schedels onderzocht. Deze schedels kwamen uit musea, diergeneeskundige scholen en ook digitale archieven.
In totaal zijn er meer dan 100 hondenrassen onderzocht en verschillende gedomesticeerde kattenrassen. Zowel honden met een korte als lange snuit zijn geanalyseerd. Hieruit bleek dat sommige honden- en kattenrassen meer op elkaar zijn gaan lijken.
Het onderzoek toont aan dat domesticatie door de mens ervoor kan zorgen dat niet verwante diersoorten op elkaar gaan lijken. Dieren kunnen hier heel erg onder lijden. Het selectief fokken heeft bepaalde eigenschappen van rassen extremer gemaakt.
Dieren worden gefokt zodat zij meer op menselijke baby’s lijken
Veel diersoorten worden gefokt zodat zij meer op menselijke baby’s zullen lijken. Denk bijvoorbeeld aan ronde wangen, kleine neuzen en grote ogen. De uiterlijke kenmerken van baby’s kunnen ervoor zorgen dat volwassen mensen zorgzamer worden of in een hoge ‘babystem’ gaan praten.
De dieren worden dus als heel schattig gezien omdat zij op menselijke baby’s lijken. Dit kan alleen wel ernstige gevolgen voor dieren hebben. Inmiddels geldt er zelfs een verbod in Nederland op het fokken van dieren met te korte snuiten.
Bekijk hier ons laatste nieuws.
Foto: Pexels
