Wat krijg je als je het post apocalyptische verhaal van de Ark van Noach combineert met verhaal waarin een kat ineens moet samenwerken met andere dieren? Dan krijg je het verhaal uit de animatiefilm Flow. Een film die qua stijl doet denken aan de films van Studio Ghibli en alleen dieren bevat. In deze review lees je hoe de film is.
Flow is een productie van de Letse regisseur Gints Zilbalodis. Hij gooide eerder al hoge ogen met zijn animatiefilm Away. Zijn nieuwste film Flow werd al in Cannes gedraaid en won op het prestigieuze Annecy International Animated Film Festival de publieksprijs. Ook heeft de film inmiddels een Golden Globe op zak.
Flow is een animatiefilm zoals er maar weinig zijn. De film is volledig geanimeerd en bevat alleen maar dieren. In veel films zouden deze dieren dan menselijke trekjes hebben en soms zelfs praten. Allemaal zodat mensen zichzelf erin zouden kunnen herkennen. Bij Flow is dit niet het geval. De dieren communiceren zoals ze dan in het echte leven ook doen, dus door te blaffen, kakelen en miauwen.
Als je dus een Disney of Pixar film verwacht of een film die specifiek op kinderen gericht is, dan zit je bij Flow verkeerd. De film ziet er verder bijna betoverend schilderachtig uit en doet wat betreft de stijl misschien nog het meeste denken aan een driedimensionale productie van de bekende animatiefilmmaker Studio Ghibli.
Het verhaal is overwegend serieus en zet een jonge zwarte kat in de hoofdrol. De kat heeft zijn leven op rolletjes lopen. Er is een huisje met een zacht bedje (een van de weinige sporen van de mensheid in de film). Verder kent hij de omgeving en weet precies waar eten te vinden is. In dit geval vis. Alleen zijn wereld komt ineens op zijn kop te staan als een enorme vloedgolf de wereld onder water zet.
Wat volgt is een avontuur waarin de kat ineens op een bootje terecht komt met een capibara, een hond, een ringstaartmaki en een enorme vogel. Het is een gezelschap dat voorzichtig met elkaar in harmonie leeft en langzaam maar zeker zelfs een band met elkaar krijgt.
Dit gedeelte van de film is hartverwarmend om te zien en zorgt gelijktijdig voor grappige situaties op zijn tijd. De kat heeft namelijk een eigenwijs en speels karakter, terwijl de ringstaartmaki serieus is en een ongezonde obsessie voor glimmende dingen heeft. Als de maki met een spiegel bezig is, gaat de kat vervolgens achter de reflectie van het licht op de boot aan.
Regisseur Zilbalodis creëert door de dieren zichzelf te laten zijn hartverwarmende momenten en situaties war jongere kijkers van kunnen smullen. Maar onderliggend zijn er ook thema’s als eenzaamheid, vriendschap, ongelijkheid, acceptatie en zelfs een Bijbels tintje te vinden.
Het avontuur van de dieren op de boot wordt over het algemeen erg goed in beeld gebracht. Kijkers kunnen gedurende de hele speeltijd van bijna anderhalf uur rekenen op mooie beelden en een prima soundtrack.
De spanning van de film blijft daarbij in balans met de rustigere momenten die voorbijkomen en voor je het weet is de anderhalf uur voorbij. Toch zijn er enkele dingen die opvallen. De dieren zijn namelijk allemaal erg goed geanimeerd, maar bij de honden komt de open bek niet helemaal natuurlijk over.
Verder zijn er een paar ongeloofwaardige momenten zoals een vogel die ineens precies weet hoe hij een boot moet besturen. Hoewel dit begrijpelijk is voor het verhaal, valt het wat uit de toon bij de rest van het realistische gedrag van de dieren.
Als je de kleine minpunten los weet te laten is Flow een film die alleen maar geweldig genoemd kan worden. Voor kattenliefhebbers is het dan ook een must watch, helemaal als er ook kleine kijkers zijn. De film is misschien geen Disney of Pixar film, maar weet absoluut anderhalf uur lang te vermaken.